Επιστολή προς συναδέλφους: Για ποιον χτυπάει η καμπάνα;

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ
ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΧΤΥΠΑ Η ΚΑΜΠΑΝΑ;

Σταμάτα να λες

ü  ότι λυπάσαι, αλλά αυτό δεν αφορά εσένα,

ü  ότι όλα αυτά θα συμβούν σε κάποιον άλλο  (σε αυτούς που είναι υπεράριθμοι, σε αυτούς που έχουν λιγότερα ή περισσότερα χρόνια υπηρεσίας, σε αυτούς που δεν έχουν οργανική, σε αυτούς που υπηρετούν σε καταργούμενα σχολεία, σε αυτούς που το αρχικό γράμμα του επωνύμου τους είναι διαφορετικό από το δικό σου, σε αυτούς που έχουν διαφορετικό χρώμα ματιών),

ü  ότι οι υποχρεωτικές μεταθέσεις σε όλη την Ελλάδα με απόφαση υπουργού, ανεξάρτητα από οργανική θέση, δε θα φτάσουν σε σένα, 

ü  ότι το πειθαρχικό δίκαιο που οδηγεί σε αργία συναδέλφους που δικαιολόγησαν απουσίες μαθητών με σοβαρά προβλήματα υγείας, ή έδειξαν «σοβαρή απείθεια» και «έλλειψη αφοσίωσης στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία» δε σε τρομάζει, αφού εσύ είσαι τυπικός και υπάκουος,

ü  ότι το βαθμολόγιο-φτωχολόγιο δε σε θίγει και τόσο αφού εσύ έχεις βαθμό Γ΄ ή Β΄ οπότε μικρό το κακό… 

ü  ότι η εφεδρεία δεν περπάτησε οπότε το ίδιο θα γίνει και με τις απολύσεις (λάθος, η αποτυχία της πρώτης είναι το πρόσχημα για τις δεύτερες), 

ü  ότι κινδυνολογούν όσοι μιλάνε για 10.000 απολύσεις εκπαιδευτικών, 

ü  ότι η αξιολόγηση δε σε φοβίζει, αφού είσαι καλός εκπαιδευτικός με πλούσιο ατομικό φάκελο, οπότε ανήκεις στους «φωτισμένους» δασκάλους για τους οποίους μίλησε ο υπουργός,

ü  ότι εάν δε δεις ειδήσεις, τότε απλώς δεν υπάρχουν: 1,5 εκατ. άνεργοι, 40.000 άστεγοι, 3.124 αυτοκτονίες, 100.000 λουκέτα, 1.000 οικογένειες χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα κάθε μέρα

ü  ότι μπόρα είναι, θα περάσει, 

ü  ότι οποιαδήποτε προσπάθεια αντίδρασης είναι μάταιη ("δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα"), 

ü  ότι εάν δεν μιλήσεις, τότε δεν θα γίνεις στόχος.

Η ζωή μας αλλάζει για πάντα. Αν και τώρα δεν αντιδράσουμε , τότε ειλικρινά δεν ξέρoυμε πότε. Ναι, ο αγώνας, η απεργία έχει κόστος. Αλλά η απόλυση, η εξαθλίωση, η ανεργία θα έχει μεγαλύτερο!

Πότε σκοπεύουμε να ξυπνήσουμε; Όταν έρθει η ώρα να μπούμε στα τρένα;

Όταν φτάσει και η δική σου σειρά να επιβιβαστείς,
    ίσως να μην έχει μείνει κανείς να φωνάξει για σένα…

ΓΙ' ΑΥΤΟ ΜΗ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΧΤΥΠΑ Η ΚΑΜΠΑΝΑ.
Η ΚΑΜΠΑΝΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!